Odmiana imienia Karmusia przez przypadki

Karmusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Karmusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Karmusi

Celownik
(komu? czemu?):Karmusi

Biernik
(kogo? co?):Karmusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Karmusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Karmusi

Wołacz
(hej!):Karmusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KarmusiaAutorem artykułu jest Karmusia.
Dopiero do mnie dotarło, że Karmusia już tu jest.
Karmusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Karmusia.
Dziś Karmusia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KarmusiUroda Karmusi miała potężną moc.
Muszę pochwalić pomysł Karmusi.
Specjalnością Karmusi jest jazda na koniu.
Nie ma Karmusi.
Postanowiłam zadzwonić do Karmusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
KarmusiZszedłem z drogi Karmusi i usiadłem w fotelu.
Tego Karmusi było już za wiele.
Opowiedziałam Karmusi o przykrości która mnie spotkała.
Zostawiam Karmusi karteczkę i już mnie nie ma.
Chciałam szybko pochwalić się Karmusi.

Biernik:
(kogo? co?)
KarmusięPrzeprosiłam Karmusię i poszłam dalej.
Przed sesją zapytałam Karmusię co lubi.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Karmusię.
Chwyciła Karmusię za rękaw płaszcza.
Spotkałam Karmusię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KarmusiąRazem z Karmusią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Razem z Karmusią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
A sytuacja z Karmusią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Karmusią.
Tym razem korespondowałam z Karmusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KarmusiMarzę o Karmusi.
Wszyscy dyskutują o Karmusi.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Karmusi.
Piszę o Karmusi.
Przy Karmusi zapomniałem o wszystkim.

Wołacz:
(hej!)
KarmusiuKarmusiu! Wróć do mnie!
Hej Karmusiu!
Dzień dobry Karmusiu!
Witaj Karmusiu!
Cześć Karmusiu!