Odmiana imienia Karluś przez przypadki

Karluś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Karluś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Karlusia

Celownik
(komu? czemu?):Karlusiowi

Biernik
(kogo? co?):Karlusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Karlusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Karlusiu

Wołacz
(hej!):Karlusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KarluśMoje drugie imię to właśnie Karluś.
Autorem artykułu jest Karluś.
Karluś odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Ja i Karluś nie wiedziałyśmy, co robić.
Gdzie jest Karluś?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KarlusiaRodzina Karlusia wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Rodzina Karlusia zginęła w wypadku samochodowym.
Dziadek Karlusia w tym czasie miał chorą rękę.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Karlusia.
Jadę do Karlusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
KarlusiowiRozalia z troską przyglądała się Karlusiowi.
Tym razem nie damy Karlusiowi dojść do głosu.
Karlusiowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Zaproponowałem Karlusiowi dwa tematy.
Tego Karlusiowi było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
KarlusiaSpoglądam na Karlusia.
Oszołomienie spadło teraz na Karlusia i na moment odebrało mu wigor.
Spojrzałam na Karlusia jak dopisuje kolejne literki.
Chwyciła Karlusia za rękaw płaszcza.
Karlusia zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KarlusiemRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Karlusiem.
Karolina miała się spotkać z Karlusiem przed szkołą.
Siedzieliśmy z Karlusiem przy basenie.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Karlusiem.
Zginął w pojedynku z Karlusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KarlusiuNa wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Karlusiu.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Karlusiu.
Kiedyś tam chciałam napisać o Karlusiu.
Mówimy tu oczywiście o Karlusiu.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Karlusiu.

Wołacz:
(hej!)
KarlusiuDziękuję Karlusiu za rozmowę!
Witaj Karlusiu!
Karlusiu! Wróć do mnie!
Karlusiu! Uważaj!
Karlusiu! Gdzie jesteś?