Odmiana imienia Karluś przez przypadki

Karluś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Karluś

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Karlusia

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Karlusiem

Wołacz
(hej!):Karlusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KarluśMoje drugie imię to właśnie Karluś.
Autorem artykułu jest Karluś.
Karluś odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Ja i Karluś nie wiedziałyśmy, co robić.
Gdzie jest Karluś?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Rodzina wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Rodzina zginęła w wypadku samochodowym.
Dziadek w tym czasie miał chorą rękę.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania .
Jadę do .

Celownik:
(komu? czemu?)
KarlusiaRozalia z troską przyglądała się Karlusia.
Tym razem nie damy Karlusia dojść do głosu.
Karlusia wpadły w ucho słowa piosenki.
Zaproponowałem Karlusia dwa tematy.
Tego Karlusia było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
Spoglądam na .
Oszołomienie spadło teraz na i na moment odebrało mu wigor.
Spojrzałam na jak dopisuje kolejne literki.
Chwyciła za rękaw płaszcza.
zaczęło to nieco irytować.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z .
Karolina miała się spotkać z przed szkołą.
Siedzieliśmy z przy basenie.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z .
Zginął w pojedynku z .

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KarlusiemNa wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Karlusiem.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Karlusiem.
Kiedyś tam chciałam napisać o Karlusiem.
Mówimy tu oczywiście o Karlusiem.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Karlusiem.

Wołacz:
(hej!)
KarlusiuDziękuję Karlusiu za rozmowę!
Witaj Karlusiu!
Karlusiu! Wróć do mnie!
Karlusiu! Uważaj!
Karlusiu! Gdzie jesteś?