Odmiana imienia Karim przez przypadki

Karim imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Karim

Dopełniacz
(kogo? czego?):Karima

Celownik
(komu? czemu?):Karimowi

Biernik
(kogo? co?):Karima

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Karimem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Karimie

Wołacz
(hej!):Karimie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KarimDopiero do mnie dotarło, że Karim już tu jest.
Za chwilę wróci Karim z lasu.
Mam na imię Karim.
Na drugie imię mam Karim.
Jeśli jednak przegrasz, Karim zostaje z nami.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KarimaZbieramy na nowy wózek dla Karima.
Tato Karima produkował abażury.
Nie lubię Karima.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Karima.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Karima.

Celownik:
(komu? czemu?)
KarimowiNie wiem, co powiedzieć Karimowi.
Powiedz wszystkim i Karimowi, że nic mi nie jest.
Ten nie pozostał dłużny Karimowi.
Dzięki Karimowi święta nabrały nowego wymiaru.
Napisałem wiersz dzięki Karimowi.

Biernik:
(kogo? co?)
KarimaSpojrzałam na Karima w wymownym geście.
Sierżant wpatrywał się w Karima jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Kawę kupioną przez Karima wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Karima natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Przeprosiłam Karima i poszłam dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KarimemSprzątam pokój razem z Karimem.
Refleksyjnie po spotkaniu z Karimem.
Dwa dni temu miałam z Karimem śmieszną przygodę.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Karimem.
Razem z Karimem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KarimieChciałbym być teraz przy Karimie.
Ten wiersz jest o Karimie.
Pamiętam o Karimie.
Mamrotał coś o Karimie, gdy podtrzymywał się ściany.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Karimie.

Wołacz:
(hej!)
KarimieGdzie jesteś Karimie!?
Witaj Karimie!
Hej Karimie!
Karimie! Gdzie jesteś?
Karimie! Wróć do mnie!