Odmiana imienia Karim przez przypadki

Karim imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Karim

Dopełniacz
(kogo? czego?):Karima

Celownik
(komu? czemu?):Karimowi

Biernik
(kogo? co?):Karima

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Karimem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Karimie

Wołacz
(hej!):Karimie!

Przykłady deklinacji imienia Karim” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Karim

Dopiero do mnie dotarło, że Karim już tu jest.
Za chwilę wróci Karim z lasu.
Mam na imię Karim.
Na drugie imię mam Karim.
Jeśli jednak przegrasz, Karim zostaje z nami.

Dopełniacz (kogo? czego?): Karima

Zbieramy na nowy wózek dla Karima.
Tato Karima produkował abażury.
Nie lubię Karima.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Karima.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Karima.

Celownik (komu? czemu?): Karimowi

Nie wiem, co powiedzieć Karimowi.
Powiedz wszystkim i Karimowi, że nic mi nie jest.
Ten nie pozostał dłużny Karimowi.
Dzięki Karimowi święta nabrały nowego wymiaru.
Napisałem wiersz dzięki Karimowi.

Biernik (kogo? co?): Karima

Spojrzałam na Karima w wymownym geście.
Sierżant wpatrywał się w Karima jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Kawę kupioną przez Karima wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Karima natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Przeprosiłam Karima i poszłam dalej.

Narzędnik (z kim? z czym?): Karimem

Sprzątam pokój razem z Karimem.
Refleksyjnie po spotkaniu z Karimem.
Dwa dni temu miałam z Karimem śmieszną przygodę.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Karimem.
Razem z Karimem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik (o kim? o czym?): Karimie

Chciałbym być teraz przy Karimie.
Ten wiersz jest o Karimie.
Pamiętam o Karimie.
Mamrotał coś o Karimie, gdy podtrzymywał się ściany.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Karimie.

Wołacz (hej!): Karimie

Gdzie jesteś Karimie!?
Witaj Karimie!
Hej Karimie!
Karimie! Gdzie jesteś?
Karimie! Wróć do mnie!