Odmiana imienia Kanmiłuś przez przypadki

Kanmiłuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kanmiłuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):Kanmiłusiu

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kanmiłusia

Wołacz
(hej!):Kanmiłusiem!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KanmiłuśNa drugie imię mam Kanmiłuś.
Kanmiłuś odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dopiero do mnie dotarło, że Kanmiłuś już tu jest.
Jak już wiecie mam na imię Kanmiłuś.
Dobrze, że Kanmiłuś grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do .
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć .
Muszę pochwalić pomysł .
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry .
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu .

Celownik:
(komu? czemu?)
Ten nie pozostał dłużny .
Zerwał jabłko i podał je .
Korzysta z okazji, by wyznać miłość.
Kto wie, może wyjdzie do na dobre.
Dzięki święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
KanmiłusiuPrzeprosiłam Kanmiłusiu i poszłam dalej.
Widziałem dzisiaj Kanmiłusiu z mojej klasy.
Spojrzała na Kanmiłusiu jeszcze raz.
Nieśmiało gładzi Kanmiłusiu po włosach.
Widzę Kanmiłusiu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
Razem z znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Wymyśliłam z nową zabawę.
Siedzieliśmy z na ławce w parku.
Ja z siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Wieczorem z znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KanmiłusiaZastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Kanmiłusia.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Kanmiłusia.
Pamiętam o Kanmiłusia.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Kanmiłusia.
Przynajmniej tak myślał tata o Kanmiłusia.

Wołacz:
(hej!)
KanmiłusiemDobranoc Kanmiłusiem!
Dziękuję Kanmiłusiem za rozmowę!
Kanmiłusiem! Wróć do mnie!
Kanmiłusiem! Uważaj!
Hej Kanmiłusiem!