Odmiana imienia Kanmił przez przypadki

Kanmił imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kanmił

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kanmiła

Celownik
(komu? czemu?):Kanmiłowi

Biernik
(kogo? co?):Kanmiła

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kanmiłem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kanmile

Wołacz
(hej!):Kanmile!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KanmiłMoje drugie imię to właśnie Kanmił.
W domu Kanmił często urządza rodzicom pokazy mody.
Kanmił chce pójść ze mną na dyskotekę.
Na drugie imię mam Kanmił.
Kanmił ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KanmiłaNie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Kanmiła.
Muszę pochwalić pomysł Kanmiła.
Rodzina Kanmiła wyprowadziła się.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Kanmiła.
Tato Kanmiła produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
KanmiłowiJa na pewno przekaże swój procent Kanmiłowi.
Dzięki Kanmiłowi święta nabrały nowego wymiaru.
Zszedłem z drogi Kanmiłowi i usiadłem w fotelu.
Nie wiem, co powiedzieć Kanmiłowi.
Kanmiłowi wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
KanmiłaKawę kupioną przez Kanmiła wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spotkałam Kanmiła w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Przyniesiona przez Kanmiła kawa okazała się tą nieco gorszą.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Kanmiła.
Kanmiła zaświerzbiały ręce.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KanmiłemDwa dni temu miałam z Kanmiłem śmieszną przygodę.
Tym razem korespondowałam z Kanmiłem.
Razem z Kanmiłem zrobiłyśmy obiad.
Przez chwilę oboje z Kanmiłem patrzyli na siebie.
Zobacz wywiad z Kanmiłem oraz innymi uczestnikami finału.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KanmileW głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Kanmile.
A o Kanmile to i słowa rzec nie umiał.
A przecież nikt inaczej o Kanmile nie pisał.
W powrotnej drodze myślał o Kanmile.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Kanmile.

Wołacz:
(hej!)
KanmileKanmile! Gdzie jesteś?
Witaj Kanmile!
Kanmile! Uważaj!
Dziękuję Kanmile za rozmowę!
Kanmile! Wróć do mnie!