Odmiana imienia Kamilunia przez przypadki

Kamilunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kamilunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kamiluni

Celownik
(komu? czemu?):Kamiluni

Biernik
(kogo? co?):Kamilunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kamilunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kamiluni

Wołacz
(hej!):Kamiluniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KamiluniaDopiero do mnie dotarło, że Kamilunia już tu jest.
Kamilunia nie umie śpiewać.
Dziś Kamilunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Jutro Kamilunia wyjdzie ze szpitala.
W domu Kamilunia często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KamiluniPrzed sobą ujrzałam rękę Kamiluni.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Kamiluni.
Przyglądałam się dłoniom Kamiluni.
Specjalnością Kamiluni jest jazda na koniu.
Postawa Kamiluni była zupełnie inna.

Celownik:
(komu? czemu?)
KamiluniNie wiem, co powiedzieć Kamiluni.
Kamiluni wpadły w ucho słowa piosenki.
Dzięki Kamiluni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zostawiam Kamiluni karteczkę i już mnie nie ma.
Opowiedziałam Kamiluni o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
KamilunięPatrzył na Kamilunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Widzę Kamilunię.
Kacper patrzył na Kamilunię ze zdumieniem.
Spojrzałem znacząco na Kamilunię.
Przed wejściem spotkaliśmy Kamilunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KamiluniąObie z Kamilunią postawiłyśmy na zmiany.
Wieczorem z Kamilunią znowu idziemy na spacer.
Dorota spotkała się z Kamilunią.
Śpiewam z Kamilunią.
Razem z Kamilunią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KamiluniMyślałam cały czas tylko o Kamiluni.
Wspominam o Kamiluni.
Dobrze, że wspomniałeś o Kamiluni.
Myślał o Kamiluni i o swoim życiu.
Artykuł o Kamiluni wywołał burzę w mediach.

Wołacz:
(hej!)
KamiluniuHej Kamiluniu!
Kamiluniu! Uważaj!
Gdzie jesteś Kamiluniu!?
Kamiluniu! Wróć do mnie!
Dzień dobry Kamiluniu!