Odmiana imienia Kamilka przez przypadki

Kamilka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kamilka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kamilki

Celownik
(komu? czemu?):Kamilce

Biernik
(kogo? co?):Kamilkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kamilką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kamilce

Wołacz
(hej!):Kamilko!

Przykłady deklinacji imienia Kamilka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Kamilka

Kamilka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Mam na imię Kamilka.
Jak już wiecie mam na imię Kamilka.
Kamilka tego nie widzi.
Dobrze, że Kamilka grzecznie śpi.

Dopełniacz (kogo? czego?): Kamilki

Specjalnością Kamilki jest jazda na koniu.
Zbieramy na nowy wózek dla Kamilki.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Kamilki.
Rozalia podeszła do Kamilki.
Rodzina Kamilki wyprowadziła się.

Celownik (komu? czemu?): Kamilce

Kamilce wpadły w ucho słowa piosenki.
Proszę Kamilce nie dokuczać!
Zszedłem z drogi Kamilce i usiadłem w fotelu.
Musiałam się zwierzyć Kamilce.
Kto wie, może Kamilce wyjdzie do na dobre.

Biernik (kogo? co?): Kamilkę

Kamilkę zaczęło to nieco irytować.
Przed sesją zapytałam Kamilkę co lubi.
Na Kamilkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Chwyciła Kamilkę za rękaw płaszcza.
Spoglądam na Kamilkę.

Narzędnik (z kim? z czym?): Kamilką

Zginął w pojedynku z Kamilką.
Razem z Kamilką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Ja z Kamilką chcemy się przebrać za wampiry.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Kamilką.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Kamilką.

Miejscownik (o kim? o czym?): Kamilce

Myślę o Kamilce.
No a teraz trochę więcej o Kamilce.
Dzisiaj chciałam napisać o Kamilce.
Dziś napiszę o Kamilce.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Kamilce.

Wołacz (hej!): Kamilko

Dzień dobry Kamilko!
Cześć Kamilko!
Dziękuję Kamilko za rozmowę!
Kamilko! Wróć do mnie!
Kamilko! Gdzie jesteś?