Odmiana imienia Kamilka przez przypadki

Kamilka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Kamilka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Kamilki

Celownik
(komu? czemu?):Kamilce

Biernik
(kogo? co?):Kamilkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Kamilką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Kamilce

Wołacz
(hej!):Kamilko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
KamilkaKamilka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Mam na imię Kamilka.
Jak już wiecie mam na imię Kamilka.
Kamilka tego nie widzi.
Dobrze, że Kamilka grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
KamilkiSpecjalnością Kamilki jest jazda na koniu.
Zbieramy na nowy wózek dla Kamilki.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Kamilki.
Rozalia podeszła do Kamilki.
Rodzina Kamilki wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
KamilceKamilce wpadły w ucho słowa piosenki.
Proszę Kamilce nie dokuczać!
Zszedłem z drogi Kamilce i usiadłem w fotelu.
Musiałam się zwierzyć Kamilce.
Kto wie, może Kamilce wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
KamilkęKamilkę zaczęło to nieco irytować.
Przed sesją zapytałam Kamilkę co lubi.
Na Kamilkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Chwyciła Kamilkę za rękaw płaszcza.
Spoglądam na Kamilkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
KamilkąZginął w pojedynku z Kamilką.
Razem z Kamilką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Ja z Kamilką chcemy się przebrać za wampiry.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Kamilką.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Kamilką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
KamilceMyślę o Kamilce.
No a teraz trochę więcej o Kamilce.
Dzisiaj chciałam napisać o Kamilce.
Dziś napiszę o Kamilce.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Kamilce.

Wołacz:
(hej!)
KamilkoDzień dobry Kamilko!
Cześć Kamilko!
Dziękuję Kamilko za rozmowę!
Kamilko! Wróć do mnie!
Kamilko! Gdzie jesteś?