Odmiana imienia Justynunia przez przypadki

Justynunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Justynunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Justynuni

Celownik
(komu? czemu?):Justynuni

Biernik
(kogo? co?):Justynunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Justynunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Justynuni

Wołacz
(hej!):Justynuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JustynuniaDla mnie było już jasne, ze Justynunia umiera.
Jutro Justynunia wyjdzie ze szpitala.
Justynunia tego nie widzi.
Ma na imię Justynunia.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Justynunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JustynuniDla Justynuni ten pies jest naprawdę bezcenny.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Justynuni.
Postawa Justynuni była zupełnie inna.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Justynuni.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Justynuni słychać.

Celownik:
(komu? czemu?)
JustynuniZerwał jabłko i podał je Justynuni.
Justynuni oczy błyszczą.
Coś muszę Justynuni powiedzieć, stoi i czeka.
Rozalia z troską przyglądała się Justynuni.
Ten nie pozostał dłużny Justynuni.

Biernik:
(kogo? co?)
JustynunięŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Justynunię bardzo przyjaźnie.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Justynunię.
W Justynunię nagle coś wstąpiło.
Widziałem dzisiaj Justynunię z mojej klasy.
Postaram się namówić Justynunię na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JustynuniąW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Justynunią.
Przez chwilę oboje z Justynunią patrzyli na siebie.
Weekend spędzony z Justynunią był przesympatyczny.
Wymyśliłam z Justynunią nową zabawę.
Pracuję razem z Justynunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JustynuniZapraszam na film dokumentalny o Justynuni.
Powoli spełniam swoje marzenia o Justynuni.
Pamiętam o Justynuni.
Warto także pomyśleć chwilę o Justynuni.
Kiedyś tam chciałam napisać o Justynuni.

Wołacz:
(hej!)
JustynuniuDobranoc Justynuniu!
Dzień dobry Justynuniu!
Justynuniu! Gdzie jesteś?
Justynuniu! Wróć do mnie!
Witaj Justynuniu!