Odmiana imienia Justek przez przypadki

Justek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Justek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Justka

Celownik
(komu? czemu?):Justkowi

Biernik
(kogo? co?):Justka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Justkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Justku

Wołacz
(hej!):Justku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JustekJustek tego nie widzi.
W domu Justek często urządza rodzicom pokazy mody.
Justek nie umie grać na gitarze.
Justek wraca do domu.
Justek ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JustkaSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Justka.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Justka słychać.
Piszę list do Justka.
Justka siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Justka.

Celownik:
(komu? czemu?)
JustkowiJa na pewno przekaże swój procent Justkowi.
Słoik z kawą wyleciał Justkowi z rąk.
Tego Justkowi było już za wiele.
Od początku próbujemy pomóc Justkowi.
Justkowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
JustkaSpotkałam Justka w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Justka.
Lubię Justka.
Spojrzał na Justka z zaciekawieniem.
W Justka nagle coś wstąpiło.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JustkiemTym razem korespondowałam z Justkiem.
Przez chwilę oboje z Justkiem patrzyli na siebie.
Idę na spacer z Justkiem.
Siedzieliśmy z Justkiem na kanapie.
Weekend spędzony z Justkiem był przesympatyczny.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JustkuRozmawiam o Justku.
Nie wspomniałem na początku o Justku.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Justku.
A przecież nikt inaczej o Justku nie pisał.
W podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Justku.

Wołacz:
(hej!)
JustkuDzień dobry Justku!
Gdzie jesteś Justku!?
Justku! Uważaj!
Dobranoc Justku!
Cześć Justku!