Odmiana imienia Juratunia przez przypadki

Juratunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Juratunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Juratuni

Celownik
(komu? czemu?):Juratuni

Biernik
(kogo? co?):Juratunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Juratunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Juratuni

Wołacz
(hej!):Juratuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JuratuniaGdzie jest Juratunia?
Ja i Juratunia nie wiedziałyśmy, co robić.
W domu Juratunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Juratunia ma katar i źle się czuje.
Ma na imię Juratunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JuratuniPrzez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Juratuni.
Wysyłam list do Juratuni.
Tata Juratuni opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Juratuni.
Postawa Juratuni była zupełnie inna.

Celownik:
(komu? czemu?)
JuratuniZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Juratuni.
Juratuni włosy stanęły dęba na głowie.
Co tej Juratuni po głowie chodzi?
Kupiłem Juratuni magnes na lodówkę.
Zostawiam Juratuni karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
JuratunięSpojrzałam na Juratunię jak dopisuje kolejne literki.
Na Juratunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Lubię Juratunię.
W końcu obudzili Juratunię, żeby ich ratował.
Juratunię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JuratuniąSiedzieliśmy z Juratunią przy basenie.
Ja z Juratunią chcemy się przebrać za wampiry.
Idę na spacer z Juratunią.
Wczoraj wracamy z Juratunią od lekarza.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Juratunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JuratuniW podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Juratuni.
Mówimy tu oczywiście o Juratuni.
Myślałam cały czas tylko o Juratuni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Juratuni.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Juratuni.

Wołacz:
(hej!)
JuratuniuHej Juratuniu!
Gdzie jesteś Juratuniu!?
Juratuniu! Gdzie jesteś?
Cześć Juratuniu!
Dzień dobry Juratuniu!