Odmiana imienia Julunia przez przypadki

Julunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Julunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Juluni

Celownik
(komu? czemu?):Juluni

Biernik
(kogo? co?):Julunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Julunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Juluni

Wołacz
(hej!):Juluniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JuluniaMa na imię Julunia.
Jutro Julunia wyjdzie ze szpitala.
Dla mnie było już jasne, ze Julunia umiera.
Autorem niniejszego tekstu jest Julunia.
Moje drugie imię to właśnie Julunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JuluniPrzez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Juluni.
Najbardziej polubiłam ojca Juluni.
Nie lubię Juluni.
Postanowiłam zadzwonić do Juluni.
W domu babci Juluni od zawsze stał stary zegar.

Celownik:
(komu? czemu?)
JuluniPrzyglądam się Juluni.
Juluni udało się usłyszeć tylko parę słów.
Daję Juluni, to co najlepsze we mnie.
Kto wie, może Juluni wyjdzie do na dobre.
Mam nadzieję, że Juluni również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
JulunięNa Julunię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Julunię.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Julunię.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Julunię.
Czekałam na Julunię w kawiarni.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JuluniąJa z Julunią chcemy się przebrać za wampiry.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Julunią.
Przez chwilę oboje z Julunią patrzyli na siebie.
Pracuję z Julunią.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Julunią na krytym basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JuluniNo a teraz trochę więcej o Juluni.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Juluni.
Marzę o Juluni.
Myślę o Juluni.
Rozmawiam o Juluni.

Wołacz:
(hej!)
JuluniuWitaj Juluniu!
Cześć Juluniu!
Dobry wieczór Juluniu!
Dobranoc Juluniu!
Dziękuję Juluniu za rozmowę!