Odmiana imienia Julinia przez przypadki

Julinia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Julinia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Julinii

Celownik
(komu? czemu?):Julinii

Biernik
(kogo? co?):Julinię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Julinią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Julinii

Wołacz
(hej!):Julinio!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JuliniaAutorem artykułu jest Julinia.
Dla mnie było już jasne, ze Julinia umiera.
Gdzie jest Julinia?
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Julinia.
Dziś Julinia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JuliniiPrzyglądałam się dłoniom Julinii.
Ręka Julinii uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Szkoda że Julinii prawie że w ogóle nie ma.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Julinii.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Julinii.

Celownik:
(komu? czemu?)
JuliniiOddaję Julinii list.
Julinii włosy stanęły dęba na głowie.
Ten nie pozostał dłużny Julinii.
Nie wiem, co powiedzieć Julinii.
Dzięki Julinii mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
JulinięWidzę Julinię.
Odprowadziłam Julinię do wyjścia.
Spojrzałam na Julinię jak dopisuje kolejne literki.
Nieśmiało gładzi Julinię po włosach.
Na Julinię spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JuliniąWieczorem z Julinią znowu idziemy na spacer.
Jadę z Julinią na dyskotekę.
Siedzieliśmy z Julinią przy basenie.
Ja z Julinią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Ja z Julinią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JuliniiAnna sama już nie wie, co myśleć o Julinii.
Rozmawiam o Julinii.
Kiedyś chciałam napisać o Julinii.
Hipnotyzująca powieść o Julinii i płatnym mordercy.
Czasami myślę sobie o Julinii.

Wołacz:
(hej!)
JulinioWitaj Julinio!
Julinio! Wróć do mnie!
Julinio! Gdzie jesteś?
Hej Julinio!
Dziękuję Julinio za rozmowę!