Odmiana imienia Jaromirka przez przypadki

Jaromirka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jaromirka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jaromirki

Celownik
(komu? czemu?):Jaromirce

Biernik
(kogo? co?):Jaromirkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jaromirką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jaromirce

Wołacz
(hej!):Jaromirko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JaromirkaJaromirka ma katar i źle się czuje.
Autorem artykułu jest Jaromirka.
Jaromirka chce pójść ze mną na spacer.
Dla mnie było już jasne, ze Jaromirka umiera.
Jaromirka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JaromirkiLampion z dyni zrobiony na prośbę Jaromirki.
Muszę pochwalić pomysł Jaromirki.
Postawa Jaromirki była zupełnie inna.
Nie ma Jaromirki.
Uroda Jaromirki miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
JaromirceDzięki Jaromirce mamy kolejny artykuł po polsku.
Zszedłem z drogi Jaromirce i usiadłem w fotelu.
Napisałem wiersz dzięki Jaromirce.
Korzysta z okazji, by wyznać Jaromirce miłość.
Nie wiem, co powiedzieć Jaromirce.

Biernik:
(kogo? co?)
JaromirkęSpojrzałam na Jaromirkę w wymownym geście.
O jego personalia miałam spytać Jaromirkę prywatnie.
Patrzył na Jaromirkę z pełnym zgrozy podziwem.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Jaromirkę.
Na Jaromirkę spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JaromirkąSprzątam pokój razem z Jaromirką.
Ja z Jaromirką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Oboje z Jaromirką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Pracuję z Jaromirką.
Ja z Jaromirką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JaromirceKilka słów od autora materiału o Jaromirce.
Na pewno słyszałyście o Jaromirce.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Jaromirce.
Dobrze, że wspomniałeś o Jaromirce.
To jest pieśń o Jaromirce.

Wołacz:
(hej!)
JaromirkoGdzie jesteś Jaromirko!?
Jaromirko! Wróć do mnie!
Dobry wieczór Jaromirko!
Cześć Jaromirko!
Dzień dobry Jaromirko!