Odmiana imienia Janunia przez przypadki

Janunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Janunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Januni

Celownik
(komu? czemu?):Januni

Biernik
(kogo? co?):Janunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Janunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Januni

Wołacz
(hej!):Januniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JanuniaMa na imię Janunia.
Gdzie jest Janunia?
Mam na imię Janunia.
Janunia ma katar i źle się czuje.
Janunia chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JanuniDla Januni ten pies jest naprawdę bezcenny.
Przez cały dzień czułam wzrok Januni na sobie.
Przyglądałam się dłoniom Januni.
W sobotę są urodziny Januni.
Tato Januni produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
JanuniDopiero teraz zrozumiałem, że Januni coś się stało.
Mam nadzieję, że Januni również się podoba.
Mama przyznała rację Januni.
Dzięki Januni mamy kolejny artykuł po polsku.
Dzięki Januni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
JanunięSpotkałam Janunię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzałam na Janunię.
Patrzył na Janunię z pełnym zgrozy podziwem.
Widzę Janunię.
Na Janunię spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JanuniąTym razem korespondowałam z Janunią.
Sprzątam pokój z Janunią.
Oboje z Janunią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Wieczorem z Janunią znowu idziemy na spacer.
Ja z Janunią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JanuniA o Januni to i słowa rzec nie umiał.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Januni.
Więcej o Januni znajdziecie na naszej stronie.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Januni.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Januni.

Wołacz:
(hej!)
JanuniuJanuniu! Gdzie jesteś?
Dziękuję Januniu za rozmowę!
Gdzie jesteś Januniu!?
Hej Januniu!
Witaj Januniu!