Odmiana imienia Jamununia przez przypadki

Jamununia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jamununia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jamununi

Celownik
(komu? czemu?):Jamununi

Biernik
(kogo? co?):Jamununię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jamununią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jamununi

Wołacz
(hej!):Jamununiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JamununiaJamununia wraca do domu.
Dopiero do mnie dotarło, że Jamununia już tu jest.
Dziś Jamununia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
W domu Jamununia często urządza rodzicom pokazy mody.
Jamununia nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JamununiTeraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Jamununi.
Postanowiłam zadzwonić do Jamununi.
Muszę pochwalić pomysł Jamununi.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Jamununi.
Szkoda że Jamununi prawie że w ogóle nie ma.

Celownik:
(komu? czemu?)
JamununiCo tej Jamununi po głowie chodzi?
Chciałam szybko pochwalić się Jamununi.
Jamununi wpadły w ucho słowa piosenki.
Coś muszę Jamununi powiedzieć, stoi i czeka.
Napisałem wiersz dzięki Jamununi.

Biernik:
(kogo? co?)
JamununięSpojrzałem znacząco na Jamununię.
Na Jamununię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Jamununię.
Lubię Jamununię.
Kacper patrzył na Jamununię ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JamununiąŚpiewam z Jamununią.
Ja z Jamununią chcemy się przebrać za wampiry.
A sytuacja z Jamununią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Idę na spacer z Jamununią.
Dorota spotkała się z Jamununią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JamununiTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Jamununi.
Myślał o Jamununi i o swoim życiu.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Jamununi.
Dobrze, że wspomniałeś o Jamununi.
Zapraszam na film dokumentalny o Jamununi.

Wołacz:
(hej!)
JamununiuDobry wieczór Jamununiu!
Dzień dobry Jamununiu!
Cześć Jamununiu!
Witaj Jamununiu!
Hej Jamununiu!