Odmiana imienia Jamuna przez przypadki

Jamuna imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Jamuna

Dopełniacz
(kogo? czego?):Jamuny

Celownik
(komu? czemu?):Jamunie

Biernik
(kogo? co?):Jamunę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Jamuną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Jamunie

Wołacz
(hej!):Jamuno!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
JamunaNa drugie imię mam Jamuna.
Dopiero do mnie dotarło, że Jamuna już tu jest.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Jamuna.
Jamuna chce pójść ze mną na dyskotekę.
Za chwilę wróci Jamuna z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
JamunyPrzez cały dzień czułam wzrok Jamuny na sobie.
Rozalia podeszła do Jamuny.
Postanowiłam zadzwonić do Jamuny i chłopaków.
Zbieramy na nowy wózek dla Jamuny.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Jamuny.

Celownik:
(komu? czemu?)
JamunieSłoik z kawą wyleciał Jamunie z rąk.
Jamunie wpadły w ucho słowa piosenki.
Powiedz wszystkim i Jamunie, że nic mi nie jest.
Mama przyznała rację Jamunie.
Tego Jamunie było już za wiele.

Biernik:
(kogo? co?)
JamunęPoznałam paru fajnych ludzi, w tym Jamunę.
Spojrzałam na Jamunę jak dopisuje kolejne literki.
Odprowadziłam Jamunę do wyjścia.
Pożegnali w końcu Jamunę i wyszli razem.
Spojrzała na Jamunę jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
JamunąPrzez chwilę oboje z Jamuną patrzyli na siebie.
Siedzieliśmy z Jamuną przy basenie.
Jadę z Jamuną na dyskotekę.
Razem z Jamuną podążyłam na górne piętro za blondynką.
Siedzieliśmy z Jamuną na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
JamunieZrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Jamunie.
Nie wspomniałem na początku o Jamunie.
Myślał o Jamunie i o swoim życiu.
Dyskutuję o Jamunie.
Powoli spełniam swoje marzenia o Jamunie.

Wołacz:
(hej!)
JamunoHej Jamuno!
Jamuno! Gdzie jesteś?
Dziękuję Jamuno za rozmowę!
Gdzie jesteś Jamuno!?
Dobry wieczór Jamuno!