Odmiana imienia Izbygnusia przez przypadki

Izbygnusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Izbygnusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Izbygnusi

Celownik
(komu? czemu?):Izbygnusi

Biernik
(kogo? co?):Izbygnusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Izbygnusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Izbygnusi

Wołacz
(hej!):Izbygnusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IzbygnusiaIzbygnusia tego nie widzi.
Za chwilę wróci Izbygnusia z lasu.
Jeśli jednak przegrasz, Izbygnusia zostaje z nami.
Izbygnusia ma katar i źle się czuje.
Autorem niniejszego tekstu jest Izbygnusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IzbygnusiRodzina Izbygnusi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Przed domem Izbygnusi zauważyłem wózek z dzieckiem.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Izbygnusi.
Tata Izbygnusi poszedł otworzyć drzwi.
Nie lubię Izbygnusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
IzbygnusiOpowiadam Izbygnusi o swoich zainteresowaniach.
Chciałam szybko pochwalić się Izbygnusi.
Ja na pewno przekaże swój procent Izbygnusi.
Oczywiście każdy przyzna rację Izbygnusi.
Izbygnusi udało się usłyszeć tylko parę słów.

Biernik:
(kogo? co?)
IzbygnusięSpoglądam na Izbygnusię.
Spojrzał na Izbygnusię z zaciekawieniem.
Spojrzałam na Izbygnusię.
Izbygnusię znalazłam w recepcji hotelu.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Izbygnusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IzbygnusiąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Izbygnusią.
Siedzieliśmy z Izbygnusią na kanapie.
Sprzątam pokój z Izbygnusią.
Zostaliśmy z Izbygnusią w salonie sami.
A sytuacja z Izbygnusią rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IzbygnusiNa wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Izbygnusi.
Pamiętajmy o Izbygnusi i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Izbygnusi.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Izbygnusi.
To jest pieśń o Izbygnusi.

Wołacz:
(hej!)
IzbygnusiuIzbygnusiu! Uważaj!
Dobry wieczór Izbygnusiu!
Witaj Izbygnusiu!
Dzień dobry Izbygnusiu!
Cześć Izbygnusiu!