Odmiana imienia Izauruś przez przypadki

Izauruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Izauruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Izaurusia

Celownik
(komu? czemu?):Izaurusiowi

Biernik
(kogo? co?):Izaurusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Izaurusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Izaurusiu

Wołacz
(hej!):Izaurusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IzauruśAutorem artykułu jest Izauruś.
Ma na imię Izauruś.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Izauruś.
Dla mnie było już jasne, ze Izauruś umiera.
Izauruś tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IzaurusiaByłam pełna uznania dla rozwoju Izaurusia.
Wysyłam list do Izaurusia.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Izaurusia.
Ręka Izaurusia uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Rodzina Izaurusia wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
IzaurusiowiNapisałem wiersz dzięki Izaurusiowi.
Słoik z kawą wyleciał Izaurusiowi z rąk.
Korzysta z okazji, by wyznać Izaurusiowi miłość.
Zerwał jabłko i podał je Izaurusiowi.
Mam nadzieję, że Izaurusiowi również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
IzaurusiaPrzyniesiona przez Izaurusia kawa okazała się tą nieco gorszą.
Izaurusia zaświerzbiały ręce.
Izaurusia znalazłam w recepcji hotelu.
Odprowadziłam Izaurusia do wyjścia.
Chwyciła Izaurusia za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IzaurusiemRazem z Izaurusiem zrobiłyśmy obiad.
Zobacz wywiad z Izaurusiem oraz innymi uczestnikami finału.
Zostaliśmy z Izaurusiem w salonie sami.
Jadę z Izaurusiem na dyskotekę.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Izaurusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IzaurusiuW powrotnej drodze myślał o Izaurusiu.
Wspominam o Izaurusiu.
Chciałbym być teraz przy Izaurusiu.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Izaurusiu.
Kiedyś tam chciałam napisać o Izaurusiu.

Wołacz:
(hej!)
IzaurusiuWitaj Izaurusiu!
Gdzie jesteś Izaurusiu!?
Izaurusiu! Wróć do mnie!
Dzień dobry Izaurusiu!
Dziękuję Izaurusiu za rozmowę!