Odmiana imienia Izaur przez przypadki

Izaur imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Izaur

Dopełniacz
(kogo? czego?):Izaura

Celownik
(komu? czemu?):Izaurowi

Biernik
(kogo? co?):Izaura

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Izaurem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Izaurze

Wołacz
(hej!):Izaurze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IzaurAutorem niniejszego tekstu jest Izaur.
Za chwilę wróci Izaur z lasu.
Jutro Izaur wyjdzie ze szpitala.
Moje drugie imię to właśnie Izaur.
Izaur nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IzauraPrzyglądałam się dłoniom Izaura.
Szukałem linków do strony Izaura.
Tym razem prezentujemy wystawę Izaura.
W sobotę są urodziny Izaura.
Tata Izaura sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
IzaurowiTen nie pozostał dłużny Izaurowi.
Opowiedziałam Izaurowi o przykrości która mnie spotkała.
Kupiłem Izaurowi magnes na lodówkę.
Przyglądam się Izaurowi.
Daję Izaurowi, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
IzauraSpojrzał na Izaura i uśmiechnął się.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Izaura.
Patrzył na Izaura wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Izaura natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Nieśmiało gładzi Izaura po włosach.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IzauremRozmawiam z Izaurem.
Przez chwilę oboje z Izaurem patrzyli na siebie.
Obie z Izaurem postawiłyśmy na zmiany.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Izaurem.
Ja z Izaurem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IzaurzePamiętam o Izaurze.
Powiedz mi, co myślisz o Izaurze.
Artykuł o Izaurze wywołał burzę w mediach.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Izaurze.
Ten wiersz jest o Izaurze.

Wołacz:
(hej!)
IzaurzeIzaurze! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Izaurze!
Izaurze! Wróć do mnie!
Hej Izaurze!
Dzień dobry Izaurze!