Odmiana imienia Izabelusia przez przypadki

Izabelusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Izabelusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Izabelusi

Celownik
(komu? czemu?):Izabelusi

Biernik
(kogo? co?):Izabelusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Izabelusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Izabelusi

Wołacz
(hej!):Izabelusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IzabelusiaJeśli jednak przegrasz, Izabelusia zostaje z nami.
Izabelusia chce pójść ze mną na spacer.
Autorem artykułu jest Izabelusia.
Izabelusia tego nie widzi.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Izabelusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IzabelusiNajbardziej polubiłam ojca Izabelusi.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Izabelusi.
Rodzina Izabelusi wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
W sobotę są urodziny Izabelusi.
Jadę do Izabelusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
IzabelusiChciałam szybko pochwalić się Izabelusi.
Dzięki Izabelusi święta nabrały nowego wymiaru.
Tego Izabelusi było już za wiele.
Musiałam się zwierzyć Izabelusi.
Co tej Izabelusi po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
IzabelusięPatrzył na Izabelusię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Patrzy na Izabelusię wyczekująco.
Sierżant wpatrywał się w Izabelusię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Spoglądam na Izabelusię.
Widzę Izabelusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IzabelusiąObie z Izabelusią postawiłyśmy na zmiany.
Obie z Izabelusią miałyśmy ochotę skakać do góry.
Refleksyjnie po spotkaniu z Izabelusią.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Izabelusią.
Wieczorem z Izabelusią znowu idziemy na spacer.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IzabelusiWspominam o Izabelusi.
Hipnotyzująca powieść o Izabelusi i płatnym mordercy.
Mowa oczywiście o Izabelusi.
Śpiewam o Izabelusi.
Myślał o Izabelusi i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
IzabelusiuGdzie jesteś Izabelusiu!?
Witaj Izabelusiu!
Cześć Izabelusiu!
Dobry wieczór Izabelusiu!
Dzień dobry Izabelusiu!