Odmiana imienia Iwonka przez przypadki

Iwonka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Iwonka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Iwonki

Celownik
(komu? czemu?):Iwonce

Biernik
(kogo? co?):Iwonkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Iwonką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Iwonce

Wołacz
(hej!):Iwonko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IwonkaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Iwonka.
Ja i Iwonka nie wiedziałyśmy, co robić.
W domu Iwonka często urządza rodzicom pokazy mody.
Na drugie imię mam Iwonka.
Iwonka chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IwonkiPostawa Iwonki była zupełnie inna.
Przed domem Iwonki zauważyłem wózek z dzieckiem.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Iwonki.
Zbieramy na nowy wózek dla Iwonki.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Iwonki.

Celownik:
(komu? czemu?)
IwonceTego Iwonce było już za wiele.
Iwonce wpadły w ucho słowa piosenki.
Iwonce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Chciałam szybko pochwalić się Iwonce.
Coś muszę Iwonce powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
IwonkęCzekałam na Iwonkę w kawiarni.
Patrzy na Iwonkę wyczekująco.
Nieśmiało gładzi Iwonkę po włosach.
Spojrzał na Iwonkę i uśmiechnął się.
Spojrzała na Iwonkę jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IwonkąByliśmy wczoraj pierwszy raz z Iwonką na krytym basenie.
Obie z Iwonką miałyśmy ochotę skakać do góry.
Ja z Iwonką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Rozmawiam z Iwonką.
Siedzieliśmy z Iwonką na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IwonceMamrotał coś o Iwonce, gdy podtrzymywał się ściany.
Chciałbym być teraz przy Iwonce.
Piszę o Iwonce.
Pamiętam o Iwonce.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Iwonce.

Wołacz:
(hej!)
IwonkoIwonko! Uważaj!
Hej Iwonko!
Dziękuję Iwonko za rozmowę!
Dobry wieczór Iwonko!
Iwonko! Gdzie jesteś?