Odmiana imienia Iremka przez przypadki

Iremka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Iremka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Iremki

Celownik
(komu? czemu?):Iremce

Biernik
(kogo? co?):Iremkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Iremką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Iremce

Wołacz
(hej!):Iremko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IremkaCo robi Iremka?
Iremka chce pójść ze mną na spacer.
Dziś Iremka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Iremka ma katar i źle się czuje.
Jutro Iremka wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IremkiProsimy o pomoc dla Iremki.
Nie lubię Iremki.
Iremki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Od razu zobaczyła ich mama Iremki.
Wysyłam list do Iremki.

Celownik:
(komu? czemu?)
IremceZaproponowałem Iremce dwa tematy.
Powiedz wszystkim i Iremce, że nic mi nie jest.
Proszę Iremce nie dokuczać!
Kto wie, może Iremce wyjdzie do na dobre.
Dzięki Iremce mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
IremkęNa Iremkę spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzałem znacząco na Iremkę.
Spojrzał na Iremkę z zaciekawieniem.
Iremkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Spojrzałam na Iremkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IremkąJa z Iremką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Śpiewam z Iremką.
Siedzieliśmy z Iremką na kanapie.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Iremką.
Sprzątam pokój z Iremką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IremceZastanawiał się dlaczego wspomniał o Iremce.
Pamiętam o Iremce.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Iremce.
Kiedyś chciałam napisać o Iremce.
W powrotnej drodze myślał o Iremce.

Wołacz:
(hej!)
IremkoDzień dobry Iremko!
Gdzie jesteś Iremko!?
Iremko! Gdzie jesteś?
Dziękuję Iremko za rozmowę!
Iremko! Uważaj!