Odmiana imienia Ingolf przez przypadki

Ingolf imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ingolf

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ingolfa

Celownik
(komu? czemu?):Ingolfowi

Biernik
(kogo? co?):Ingolfa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ingolfem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ingolfie

Wołacz
(hej!):Ingolfie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IngolfIngolf ma katar i źle się czuje.
Moje drugie imię to właśnie Ingolf.
Co robi Ingolf?
Autorem niniejszego tekstu jest Ingolf.
Ingolf chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IngolfaSerce Ingolfa stanęło na moment.
Tata Ingolfa opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Przed sobą ujrzałam rękę Ingolfa.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Ingolfa.
Od razu zobaczyła ich mama Ingolfa.

Celownik:
(komu? czemu?)
IngolfowiPowiedz wszystkim i Ingolfowi, że nic mi nie jest.
Ingolfowi włosy stanęły dęba na głowie.
Dzięki Ingolfowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Ingolfowi.
Dzięki Ingolfowi święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
IngolfaLubię Ingolfa.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Ingolfa bardzo przyjaźnie.
Sierżant wpatrywał się w Ingolfa jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Ingolfa.
Spojrzałam na Ingolfa.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IngolfemIdę na spacer z Ingolfem.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Ingolfem.
Refleksyjnie po spotkaniu z Ingolfem.
Przez chwilę oboje z Ingolfem patrzyli na siebie.
Sprzątam pokój z Ingolfem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IngolfieWczoraj wspomniałam o Ingolfie z moim tatą.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Ingolfie.
Artykuł o Ingolfie wywołał burzę w mediach.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Ingolfie.
Od ostatniego wpisu o Ingolfie wydarzyło się sporo.

Wołacz:
(hej!)
IngolfieDziękuję Ingolfie za rozmowę!
Ingolfie! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Ingolfie!
Gdzie jesteś Ingolfie!?
Hej Ingolfie!