Odmiana imienia Imka przez przypadki

Imka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Imka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Imki

Celownik
(komu? czemu?):Imce

Biernik
(kogo? co?):Imkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Imką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Imce

Wołacz
(hej!):Imko!

Przykłady deklinacji imienia Imka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Imka

Gdzie jest Imka?
Za chwilę wróci Imka z lasu.
Dobrze, że Imka grzecznie śpi.
Jak już wiecie mam na imię Imka.
Dziś Imka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz (kogo? czego?): Imki

Szukałem linków do strony Imki.
Rodzina Imki wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Jestem mamą Imki i jeszcze trojga innych dzieci.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Imki słychać.
Nie ma Imki.

Celownik (komu? czemu?): Imce

Imce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zszedłem z drogi Imce i usiadłem w fotelu.
Od początku próbujemy pomóc Imce.
Daję Imce, to co najlepsze we mnie.
Oczywiście każdy przyzna rację Imce.

Biernik (kogo? co?): Imkę

Patrzę na Imkę i nic nie rozumiem.
Imkę znalazłam w recepcji hotelu.
W Imkę nagle coś wstąpiło.
Pożegnali w końcu Imkę i wyszli razem.
Widziałem dzisiaj Imkę z mojej klasy.

Narzędnik (z kim? z czym?): Imką

Kasia z Imką mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Zostaliśmy z Imką w salonie sami.
Weekend spędzony z Imką był przesympatyczny.
Razem z Imką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Wymyśliłam z Imką nową zabawę.

Miejscownik (o kim? o czym?): Imce

Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Imce.
Przygotowuje książkę o Imce.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Imce.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Imce.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Imce.

Wołacz (hej!): Imko

Dziękuję Imko za rozmowę!
Cześć Imko!
Imko! Gdzie jesteś?
Imko! Wróć do mnie!
Dobranoc Imko!