Odmiana imienia Ima przez przypadki

Ima imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ima

Dopełniacz
(kogo? czego?):Imy

Celownik
(komu? czemu?):Imie

Biernik
(kogo? co?):Imę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Imą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Imie

Wołacz
(hej!):Imo!

Przykłady odmiany imienia Ima” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Ima

Dla mnie było już jasne, ze Ima umiera.
Jutro Ima wyjdzie ze szpitala.
Autorem artykułu jest Ima.
Dopiero do mnie dotarło, że Ima już tu jest.
Jak już wiecie mam na imię Ima.

Dopełniacz (kogo? czego?): Imy

Rozalia podeszła do Imy.
Od razu zobaczyła ich mama Imy.
Rodzina Imy wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Pożyczę od Imy samochód i możemy jechać.
Najbardziej polubiłam ojca Imy.

Celownik (komu? czemu?): Imie

Tego Imie było już za wiele.
Dzięki Imie mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zszedłem z drogi Imie i usiadłem w fotelu.
Chciałam szybko pochwalić się Imie.
Imie włosy stanęły dęba na głowie.

Biernik (kogo? co?): Imę

Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Imę.
Patrzę na Imę i nic nie rozumiem.
Chwyciła Imę za rękaw płaszcza.
Spojrzałam na Imę.
Spotkałam Imę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik (z kim? z czym?): Imą

Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Imą.
Kasia z Imą mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Imą.
Sprzątam pokój z Imą.
Tym razem korespondowałam z Imą.

Miejscownik (o kim? o czym?): Imie

Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Imie.
Wczoraj wspomniałam o Imie z moim tatą.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Imie.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Imie.
Przynajmniej tak myślał tata o Imie.

Wołacz (hej!): Imo

Dobry wieczór Imo!
Imo! Wróć do mnie!
Cześć Imo!
Witaj Imo!
Dobranoc Imo!