Odmiana imienia Iduśka przez przypadki

Iduśka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Iduśka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Iduśki

Celownik
(komu? czemu?):Iduśce

Biernik
(kogo? co?):Iduśkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Iduśką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Iduśce

Wołacz
(hej!):Iduśko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
IduśkaDziś Iduśka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Iduśka nie umie śpiewać.
Ja i Iduśka nie wiedziałyśmy, co robić.
Jak już wiecie mam na imię Iduśka.
Na drugie imię mam Iduśka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
IduśkiTym razem prezentujemy wystawę Iduśki.
Specjalnością Iduśki jest jazda na koniu.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Iduśki słychać.
Przyglądałam się dłoniom Iduśki.
Piszę list do Iduśki.

Celownik:
(komu? czemu?)
IduśceKto wie, może Iduśce wyjdzie do na dobre.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Iduśce coś się stało.
Zszedłem z drogi Iduśce i usiadłem w fotelu.
Kupiłem Iduśce magnes na lodówkę.
Proszę Iduśce nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
IduśkęPoszłam dalej i wtedy poznałam Iduśkę.
Iduśkę znalazłam w recepcji hotelu.
Kacper patrzył na Iduśkę ze zdumieniem.
Patrzył na Iduśkę z pełnym zgrozy podziwem.
Popatrzyłam na Iduśkę przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
IduśkąPracuję z Iduśką.
Zostaliśmy z Iduśką w salonie sami.
Dorota spotkała się z Iduśką.
Oboje z Iduśką kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Powinnam jednak pojechać z Iduśką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
IduśceNiestety, nie umiała zapomnieć o Iduśce.
Pamiętajmy o Iduśce i jej rodzinie.
Nie wspomniałem na początku o Iduśce.
Przez chwilę pomyślałam o Iduśce.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Iduśce.

Wołacz:
(hej!)
IduśkoDobry wieczór Iduśko!
Iduśko! Wróć do mnie!
Iduśko! Gdzie jesteś?
Iduśko! Uważaj!
Dziękuję Iduśko za rozmowę!