Odmiana imienia Honka przez przypadki

Honka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Honka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Honki

Celownik
(komu? czemu?):Honce

Biernik
(kogo? co?):Honkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Honką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Honce

Wołacz
(hej!):Honko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HonkaHonka wraca do domu.
Dopiero do mnie dotarło, że Honka już tu jest.
Mam na imię Honka.
Honka tego nie widzi.
Honka chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HonkiMuszę pochwalić pomysł Honki.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Honki.
Zaproszenia na urodziny Honki są gotowe.
Uroda Honki miała potężną moc.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Honki.

Celownik:
(komu? czemu?)
HoncePrzyglądam się Honce.
Dzięki Honce mamy kolejny artykuł po polsku.
Kupiłem Honce magnes na lodówkę.
Dzięki Honce święta nabrały nowego wymiaru.
Honce oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
HonkęHonkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Kacper patrzył na Honkę ze zdumieniem.
Oszołomienie spadło teraz na Honkę i na moment odebrało mu wigor.
Spojrzałam na Honkę jak dopisuje kolejne literki.
Przyniesiona przez Honkę kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HonkąZakończyliśmy edycję kwietniową z Honką.
Dorota spotkała się z Honką.
Karolina miała się spotkać z Honką przed szkołą.
Siedzieliśmy z Honką przy basenie.
Razem z Honką zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HonceKiedyś chciałam napisać o Honce.
Mamrotał coś o Honce, gdy podtrzymywał się ściany.
Pamiętajmy o Honce i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Chciałbym być teraz przy Honce.
Przez chwilę pomyślałam o Honce.

Wołacz:
(hej!)
HonkoHonko! Gdzie jesteś?
Honko! Wróć do mnie!
Hej Honko!
Cześć Honko!
Dzień dobry Honko!