Odmiana imienia Hipolitunia przez przypadki

Hipolitunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hipolitunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hipolituni

Celownik
(komu? czemu?):Hipolituni

Biernik
(kogo? co?):Hipolitunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hipolitunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hipolituni

Wołacz
(hej!):Hipolituniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HipolituniaHipolitunia tego nie widzi.
Jeśli jednak przegrasz, Hipolitunia zostaje z nami.
Dziś Hipolitunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Dobrze, że Hipolitunia grzecznie śpi.
Autorem artykułu jest Hipolitunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HipolituniRodzina Hipolituni zginęła w wypadku samochodowym.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Hipolituni słychać.
Jadę do Hipolituni.
Dziadek Hipolituni w tym czasie miał chorą rękę.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Hipolituni.

Celownik:
(komu? czemu?)
HipolituniHipolituni przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Hipolituni oczy błyszczą.
Ja na pewno przekaże swój procent Hipolituni.
Napisałem wiersz dzięki Hipolituni.
Zostawiam Hipolituni karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
HipolitunięObserwuję Hipolitunię bardzo uważnie.
Spojrzałam na Hipolitunię.
Zdjęcie przesłane przez Hipolitunię.
Postaram się namówić Hipolitunię na spacer.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Hipolitunię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HipolituniąJadę na wycieczkę razem z Hipolitunią.
Sprzątam pokój z Hipolitunią.
Zostanę tu tylko z Hipolitunią i chłopakami.
Pracuję razem z Hipolitunią.
A sytuacja z Hipolitunią rozwinęła się nagle dosyć szybko.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HipolituniTen wiersz jest o Hipolituni.
Czasami myślę sobie o Hipolituni.
Teraz chcę napisać parę słów o Hipolituni.
Przez chwilę pomyślałam o Hipolituni.
Wspominam o Hipolituni.

Wołacz:
(hej!)
HipolituniuDziękuję Hipolituniu za rozmowę!
Witaj Hipolituniu!
Dzień dobry Hipolituniu!
Cześć Hipolituniu!
Dobry wieczór Hipolituniu!