Odmiana imienia Herburt przez przypadki

Herburt imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Herburt

Dopełniacz
(kogo? czego?):Herburta

Celownik
(komu? czemu?):Herburtowi

Biernik
(kogo? co?):Herburta

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Herburtem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Herburcie

Wołacz
(hej!):Herburcie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HerburtHerburt chce pójść ze mną na dyskotekę.
Dziś Herburt ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Dla mnie było już jasne, ze Herburt umiera.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Herburt.
Herburt nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HerburtaProsimy o pomoc dla Herburta.
Na korytarzu blisko pokoju Herburta stało kilka osób.
W słuchawce usłyszałam głos Herburta.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Herburta.
Teraz wiem ze to tylko pozory, kolejne kłamstwo Herburta.

Celownik:
(komu? czemu?)
HerburtowiHerburtowi włosy stanęły dęba na głowie.
Daję Herburtowi, to co najlepsze we mnie.
Zerwał jabłko i podał je Herburtowi.
Dzięki Herburtowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Herburtowi coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
HerburtaPoszłam dalej i wtedy poznałam Herburta.
Popatrzyłam na Herburta przekonana, że zacznie mówić dalej.
W końcu obudzili Herburta, żeby ich ratował.
Spojrzałam na Herburta w wymownym geście.
Spoglądam na Herburta.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HerburtemPracuję z Herburtem.
Powinnam jednak pojechać z Herburtem.
Wczoraj wracamy z Herburtem od lekarza.
Sprzątam pokój razem z Herburtem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Herburtem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HerburcieTej nocy po raz pierwszy śniłam o Herburcie.
Ten wiersz jest o Herburcie.
Powiedz mi, co myślisz o Herburcie.
Pamiętam o Herburcie.
Pomyśl nad tym, co mówiłam ci o Herburcie.

Wołacz:
(hej!)
HerburcieHerburcie! Wróć do mnie!
Witaj Herburcie!
Herburcie! Uważaj!
Dobry wieczór Herburcie!
Gdzie jesteś Herburcie!?