Odmiana imienia Helgusia przez przypadki

Helgusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Helgusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Helgusi

Celownik
(komu? czemu?):Helgusi

Biernik
(kogo? co?):Helgusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Helgusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Helgusi

Wołacz
(hej!):Helgusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HelgusiaCo robi Helgusia?
Helgusia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Autorem niniejszego tekstu jest Helgusia.
Helgusia chce pójść ze mną na spacer.
Dobrze, że Helgusia grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HelgusiPrzepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Helgusi.
Postanowiłam zadzwonić do Helgusi i chłopaków.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Helgusi.
Wysyłam list do Helgusi.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Helgusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
HelgusiTym razem nie damy Helgusi dojść do głosu.
Chciałam szybko pochwalić się Helgusi.
Napisałem wiersz dzięki Helgusi.
Nie wiem, co powiedzieć Helgusi.
Słoik z kawą wyleciał Helgusi z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
HelgusięWidzę Helgusię.
Helgusię znalazłam w recepcji hotelu.
Patrzył na Helgusię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Oszołomienie spadło teraz na Helgusię i na moment odebrało mu wigor.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Helgusię bardzo przyjaźnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HelgusiąWieczorem z Helgusią znowu idziemy na spacer.
Zostaliśmy z Helgusią w salonie sami.
Obie z Helgusią postawiłyśmy na zmiany.
Karolina miała się spotkać z Helgusią przed szkołą.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Helgusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HelgusiNa wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Helgusi.
Na pewno słyszałyście o Helgusi.
Myślał o Helgusi i o swoim życiu.
Kiedyś tam chciałam napisać o Helgusi.
No a teraz trochę więcej o Helgusi.

Wołacz:
(hej!)
HelgusiuDobry wieczór Helgusiu!
Dobranoc Helgusiu!
Hej Helgusiu!
Helgusiu! Uważaj!
Dziękuję Helgusiu za rozmowę!