Odmiana imienia Hasan przez przypadki

Hasan imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hasan

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hasana

Celownik
(komu? czemu?):Hasanowi

Biernik
(kogo? co?):Hasana

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Hasanem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hasanie

Wołacz
(hej!):Hasanie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HasanGdzie jest Hasan?
Hasan tego nie widzi.
Moje drugie imię to właśnie Hasan.
Jutro Hasan wyjdzie ze szpitala.
Ma na imię Hasan.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HasanaLubię śpiewać zwłaszcza dla Hasana.
Uroda Hasana miała potężną moc.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Hasana.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Hasana.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Hasana.

Celownik:
(komu? czemu?)
HasanowiOpowiedziałam Hasanowi o przykrości która mnie spotkała.
Tym razem nie damy Hasanowi dojść do głosu.
Dzięki Hasanowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Hasanowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Zszedłem z drogi Hasanowi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
HasanaSpojrzałam na Hasana w wymownym geście.
Spoglądam na Hasana.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Hasana.
Popatrzyłam na Hasana przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzał na Hasana i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HasanemSprzątam pokój razem z Hasanem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Hasanem.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Hasanem.
Powinnam jednak pojechać z Hasanem.
Rozmawiam z Hasanem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HasanieChciałbym być teraz przy Hasanie.
Na koniec parę słów o Hasanie.
Myślę o Hasanie.
Rozmawiam o Hasanie.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Hasanie.

Wołacz:
(hej!)
HasanieHasanie! Gdzie jesteś?
Hasanie! Uważaj!
Dzień dobry Hasanie!
Hasanie! Wróć do mnie!
Hej Hasanie!