Odmiana imienia Hana przez przypadki

Hana imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Hana

Dopełniacz
(kogo? czego?):Hany

Celownik
(komu? czemu?):Hanie

Biernik
(kogo? co?):Hanę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Haną

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Hanie

Wołacz
(hej!):Hano!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
HanaNa drugie imię mam Hana.
Hana ma katar i źle się czuje.
Jutro Hana wyjdzie ze szpitala.
Dziś Hana ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Dla mnie było już jasne, ze Hana umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
HanyTata Hany poszedł otworzyć drzwi.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Hany.
Przedwczoraj były urodziny Hany.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Hany.
Jestem mamą Hany i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
HanieCoś muszę Hanie powiedzieć, stoi i czeka.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Hanie.
Zszedłem z drogi Hanie i usiadłem w fotelu.
Opowiadam Hanie o swoich zainteresowaniach.
Dzięki Hanie mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
HanęHanę zaświerzbiały ręce.
Podchodzi, całuje Hanę i idzie do wyjścia.
Spojrzał na Hanę z zaciekawieniem.
Spojrzałam na Hanę w wymownym geście.
Widziałem dzisiaj Hanę z mojej klasy.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
HanąZobacz wywiad z Haną oraz innymi uczestnikami finału.
Oboje z Haną wybuchliśmy śmiechem.
Siedzieliśmy z Haną na kanapie.
Sprzątam pokój razem z Haną.
Wymyśliłam z Haną nową zabawę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
HanieA przecież nikt inaczej o Hanie nie pisał.
Kiedyś chciałam napisać o Hanie.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Hanie.
Kilka słów od autora materiału o Hanie.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Hanie.

Wołacz:
(hej!)
HanoHej Hano!
Dziękuję Hano za rozmowę!
Dobranoc Hano!
Gdzie jesteś Hano!?
Hano! Uważaj!