Odmiana imienia Gostmiłek przez przypadki

Gostmiłek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Gostmiłek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Gostmiłka

Celownik
(komu? czemu?):Gostmiłkowi

Biernik
(kogo? co?):Gostmiłka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Gostmiłkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Gostmiłku

Wołacz
(hej!):Gostmiłku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
GostmiłekJutro Gostmiłek wyjdzie ze szpitala.
Ma na imię Gostmiłek.
Mam na imię Gostmiłek.
Moje drugie imię to właśnie Gostmiłek.
Dopiero do mnie dotarło, że Gostmiłek już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
GostmiłkaTrzeba wymyślić jakąś bajkę dla Gostmiłka.
Serce Gostmiłka stanęło na moment.
Tymczasem zauważyłam wpis Gostmiłka kilka dni temu.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Gostmiłka słychać.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Gostmiłka.

Celownik:
(komu? czemu?)
GostmiłkowiDopiero teraz zrozumiałem, że Gostmiłkowi coś się stało.
Powiedz wszystkim i Gostmiłkowi, że nic mi nie jest.
Daję Gostmiłkowi, to co najlepsze we mnie.
Musiałam się zwierzyć Gostmiłkowi.
Ten nie pozostał dłużny Gostmiłkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
GostmiłkaPatrzy na Gostmiłka wyczekująco.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Gostmiłka bardzo przyjaźnie.
Gostmiłka zaczęło to nieco irytować.
Lubię Gostmiłka.
Spojrzała na Gostmiłka jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
GostmiłkiemObie z Gostmiłkiem miałyśmy ochotę skakać do góry.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Gostmiłkiem.
Zginął w pojedynku z Gostmiłkiem.
Idę na spacer z Gostmiłkiem.
Siedzieliśmy z Gostmiłkiem na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
GostmiłkuW głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Gostmiłku.
Myślę o Gostmiłku.
Zapraszam na film dokumentalny o Gostmiłku.
Ten wiersz jest o Gostmiłku.
Warto także pomyśleć chwilę o Gostmiłku.

Wołacz:
(hej!)
GostmiłkuCześć Gostmiłku!
Gdzie jesteś Gostmiłku!?
Gostmiłku! Uważaj!
Dzień dobry Gostmiłku!
Dziękuję Gostmiłku za rozmowę!