Odmiana imienia Fionusia przez przypadki

Fionusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Fionusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Fionusi

Celownik
(komu? czemu?):Fionusi

Biernik
(kogo? co?):Fionusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Fionusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Fionusi

Wołacz
(hej!):Fionusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FionusiaJeśli jednak przegrasz, Fionusia zostaje z nami.
Ja i Fionusia nie wiedziałyśmy, co robić.
Ma na imię Fionusia.
Mam na imię Fionusia.
Moje drugie imię to właśnie Fionusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FionusiNajbardziej polubiłam ojca Fionusi.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Fionusi.
Fionusi siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Uroda Fionusi miała potężną moc.
Tata Fionusi poszedł otworzyć drzwi.

Celownik:
(komu? czemu?)
FionusiMama przyznała rację Fionusi.
Powiedz wszystkim i Fionusi, że nic mi nie jest.
Fionusi włosy stanęły dęba na głowie.
Ten nie pozostał dłużny Fionusi.
Zerwał jabłko i podał je Fionusi.

Biernik:
(kogo? co?)
FionusięPrzed sesją zapytałam Fionusię co lubi.
Odprowadziłam Fionusię do wyjścia.
Pożegnali w końcu Fionusię i wyszli razem.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Fionusię.
Spojrzał na Fionusię i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FionusiąRazem z Fionusią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Jadę z Fionusią na dyskotekę.
Razem z Fionusią podążyłam na górne piętro za blondynką.
A sytuacja z Fionusią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Rozmawiam z Fionusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FionusiTeraz chcę napisać parę słów o Fionusi.
Dobrze, że wspomniałeś o Fionusi.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Fionusi.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Fionusi.
Kilka słów od autora materiału o Fionusi.

Wołacz:
(hej!)
FionusiuHej Fionusiu!
Gdzie jesteś Fionusiu!?
Dzień dobry Fionusiu!
Dziękuję Fionusiu za rozmowę!
Cześć Fionusiu!