Odmiana imienia Fionunia przez przypadki

Fionunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Fionunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Fionuni

Celownik
(komu? czemu?):Fionuni

Biernik
(kogo? co?):Fionunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Fionunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Fionuni

Wołacz
(hej!):Fionuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FionuniaFionunia nie umie grać na gitarze.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Fionunia.
Ma na imię Fionunia.
Fionunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Fionunia ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FionuniUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Fionuni.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Fionuni.
W sobotę są urodziny Fionuni.
Przyglądałam się dłoniom Fionuni.
Specjalnością Fionuni jest jazda na koniu.

Celownik:
(komu? czemu?)
FionuniOpowiedziałam Fionuni o przykrości która mnie spotkała.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Fionuni coś się stało.
Słoik z kawą wyleciał Fionuni z rąk.
Napisałem wiersz dzięki Fionuni.
Kupiłem Fionuni magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
FionunięSpojrzałam na Fionunię w wymownym geście.
Spoglądam na Fionunię.
Postaram się namówić Fionunię na spacer.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Fionunię bardzo przyjaźnie.
Spojrzał na Fionunię z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FionuniąSprzątam pokój razem z Fionunią.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Fionunią.
Pracuję razem z Fionunią.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Fionunią.
Siedzieliśmy z Fionunią na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FionuniZastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Fionuni.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Fionuni.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Fionuni.
Czasami myślę sobie o Fionuni.
Mówimy tu oczywiście o Fionuni.

Wołacz:
(hej!)
FionuniuFionuniu! Wróć do mnie!
Witaj Fionuniu!
Fionuniu! Uważaj!
Fionuniu! Gdzie jesteś?
Hej Fionuniu!