Odmiana imienia Finolunia przez przypadki

Finolunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Finolunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Finoluni

Celownik
(komu? czemu?):Finoluni

Biernik
(kogo? co?):Finolunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Finolunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Finoluni

Wołacz
(hej!):Finoluniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FinoluniaFinolunia tego nie widzi.
Autorem niniejszego tekstu jest Finolunia.
Finolunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Moje drugie imię to właśnie Finolunia.
W domu Finolunia często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FinoluniNajbardziej polubiłam ojca Finoluni.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Finoluni.
Finoluni siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Przed sobą ujrzałam rękę Finoluni.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Finoluni.

Celownik:
(komu? czemu?)
FinoluniDzięki Finoluni święta nabrały nowego wymiaru.
Powiedz wszystkim i Finoluni, że nic mi nie jest.
Coś muszę Finoluni powiedzieć, stoi i czeka.
Kto wie, może Finoluni wyjdzie do na dobre.
Ten nie pozostał dłużny Finoluni.

Biernik:
(kogo? co?)
FinolunięSpojrzała na Finolunię jeszcze raz.
Patrzył na Finolunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Postaram się namówić Finolunię na spacer.
Kacper patrzył na Finolunię ze zdumieniem.
Finolunię znalazłam w recepcji hotelu.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FinoluniąSiedzieliśmy z Finolunią na ławce w parku.
Obie z Finolunią postawiłyśmy na zmiany.
Pracuję razem z Finolunią.
Dorota spotkała się z Finolunią.
Zostaliśmy z Finolunią w salonie sami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FinoluniTeraz chcę napisać parę słów o Finoluni.
Pamiętajmy o Finoluni i jej rodzinie.
Przygotowuje książkę o Finoluni.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Finoluni.
Od ostatniego wpisu o Finoluni wydarzyło się sporo.

Wołacz:
(hej!)
FinoluniuDobry wieczór Finoluniu!
Gdzie jesteś Finoluniu!?
Dobranoc Finoluniu!
Finoluniu! Gdzie jesteś?
Cześć Finoluniu!