Odmiana imienia Finolka przez przypadki

Finolka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Finolka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Finolki

Celownik
(komu? czemu?):Finolce

Biernik
(kogo? co?):Finolkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Finolką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Finolce

Wołacz
(hej!):Finolko!

Przykłady deklinacji imienia Finolka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Finolka

Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Finolka.
Ja i Finolka nie wiedziałyśmy, co robić.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Finolka.
Ma na imię Finolka.
Autorem niniejszego tekstu jest Finolka.

Dopełniacz (kogo? czego?): Finolki

Tata Finolki sam opatrzył mi nogę.
Finolki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Na korytarzu blisko pokoju Finolki stało kilka osób.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Finolki.
W sobotę są urodziny Finolki.

Celownik (komu? czemu?): Finolce

Dzięki Finolce święta nabrały nowego wymiaru.
Zostawiam Finolce karteczkę i już mnie nie ma.
Opowiedziałam Finolce o przykrości która mnie spotkała.
Korzysta z okazji, by wyznać Finolce miłość.
Musiałam się zwierzyć Finolce.

Biernik (kogo? co?): Finolkę

Sierżant wpatrywał się w Finolkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Kawę kupioną przez Finolkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Finolkę zaświerzbiały ręce.
Spotkałam Finolkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spoglądam na Finolkę.

Narzędnik (z kim? z czym?): Finolką

Refleksyjnie po spotkaniu z Finolką.
Dwa dni temu miałam z Finolką śmieszną przygodę.
Zobacz wywiad z Finolką oraz innymi uczestnikami finału.
Tym razem korespondowałam z Finolką.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Finolką.

Miejscownik (o kim? o czym?): Finolce

Powoli spełniam swoje marzenia o Finolce.
Nie wspomniałem na początku o Finolce.
Pamiętam o Finolce.
Pamiętajmy o Finolce i jej rodzinie.
Myślałam cały czas tylko o Finolce.

Wołacz (hej!): Finolko

Finolko! Wróć do mnie!
Dziękuję Finolko za rozmowę!
Witaj Finolko!
Hej Finolko!
Finolko! Uważaj!