Odmiana imienia Febronusia przez przypadki

Febronusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Febronusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Febronusi

Celownik
(komu? czemu?):Febronusi

Biernik
(kogo? co?):Febronusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Febronusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Febronusi

Wołacz
(hej!):Febronusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
FebronusiaJutro Febronusia wyjdzie ze szpitala.
Mam na imię Febronusia.
Jeśli jednak przegrasz, Febronusia zostaje z nami.
Za chwilę wróci Febronusia z lasu.
Ma na imię Febronusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
FebronusiByłam pełna uznania dla rozwoju Febronusi.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Febronusi.
Tata Febronusi sam opatrzył mi nogę.
Tata Febronusi poszedł otworzyć drzwi.
Postawa Febronusi była zupełnie inna.

Celownik:
(komu? czemu?)
FebronusiFebronusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Słoik z kawą wyleciał Febronusi z rąk.
Korzysta z okazji, by wyznać Febronusi miłość.
Zszedłem z drogi Febronusi i usiadłem w fotelu.
Proszę Febronusi nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
FebronusięPatrzył na Febronusię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Febronusię.
Postaram się namówić Febronusię na spacer.
Spojrzałam na Febronusię.
Chwyciła Febronusię za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
FebronusiąObie z Febronusią postawiłyśmy na zmiany.
A sytuacja z Febronusią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Pracuję razem z Febronusią.
Sprzątam pokój z Febronusią.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Febronusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
FebronusiMamrotał coś o Febronusi, gdy podtrzymywał się ściany.
Teraz chcę napisać parę słów o Febronusi.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Febronusi.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Febronusi.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Febronusi.

Wołacz:
(hej!)
FebronusiuFebronusiu! Wróć do mnie!
Febronusiu! Gdzie jesteś?
Witaj Febronusiu!
Dzień dobry Febronusiu!
Dobry wieczór Febronusiu!