Odmiana imienia Eunika przez przypadki

Eunika imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Eunika

Dopełniacz
(kogo? czego?):Euniki

Celownik
(komu? czemu?):Eunice

Biernik
(kogo? co?):Eunikę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Euniką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Eunice

Wołacz
(hej!):Euniko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EunikaZa chwilę wróci Eunika z lasu.
Co robi Eunika?
Eunika nie umie śpiewać.
Dopiero do mnie dotarło, że Eunika już tu jest.
Gdzie jest Eunika?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EunikiRodzina Euniki wyprowadziła się.
Rodzina Euniki zginęła w wypadku samochodowym.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Euniki.
Specjalnością Euniki jest jazda na koniu.
Przed domem Euniki zauważyłem wózek z dzieckiem.

Celownik:
(komu? czemu?)
EunicePrzyglądam się Eunice.
Opowiadam Eunice o swoich zainteresowaniach.
Eunice włosy stanęły dęba na głowie.
Coś muszę Eunice powiedzieć, stoi i czeka.
Mam nadzieję, że Eunice również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
EunikęSpojrzałem znacząco na Eunikę.
Przed wejściem spotkaliśmy Eunikę.
Eunikę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
O jego personalia miałam spytać Eunikę prywatnie.
W końcu obudzili Eunikę, żeby ich ratował.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EunikąŚpiewam z Euniką.
Razem z Euniką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Euniką.
Ja z Euniką zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Wczoraj wracamy z Euniką od lekarza.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EuniceRozmawiam o Eunice.
Na koniec parę słów o Eunice.
Kto dziś pamięta o Eunice.
Hipnotyzująca powieść o Eunice i płatnym mordercy.
Na pewno słyszałyście o Eunice.

Wołacz:
(hej!)
EunikoEuniko! Gdzie jesteś?
Dziękuję Euniko za rozmowę!
Hej Euniko!
Dobranoc Euniko!
Euniko! Wróć do mnie!