Odmiana imienia Eudokunia przez przypadki

Eudokunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Eudokunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Eudokuni

Celownik
(komu? czemu?):Eudokuni

Biernik
(kogo? co?):Eudokunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Eudokunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Eudokuni

Wołacz
(hej!):Eudokuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EudokuniaEudokunia nie umie grać na gitarze.
W domu Eudokunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Dziś Eudokunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Ja i Eudokunia nie wiedziałyśmy, co robić.
Na drugie imię mam Eudokunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EudokuniPożyczę od Eudokuni samochód i możemy jechać.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Eudokuni.
Nie ma Eudokuni.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Eudokuni.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Eudokuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
EudokuniDzięki Eudokuni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Chciałam szybko pochwalić się Eudokuni.
Ten nie pozostał dłużny Eudokuni.
Od początku próbujemy pomóc Eudokuni.
Coś muszę Eudokuni powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
EudokunięDoprowadził tym Eudokunię do stanu bliskiego apopleksji.
Kawę kupioną przez Eudokunię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spojrzała na Eudokunię jeszcze raz.
Spojrzałam na Eudokunię jak dopisuje kolejne literki.
Przed sesją zapytałam Eudokunię co lubi.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EudokuniąByliśmy z Eudokunią na jarmarku.
Dwa dni temu miałam z Eudokunią śmieszną przygodę.
Siedzieliśmy z Eudokunią na ławce w parku.
Siedzieliśmy z Eudokunią przy basenie.
Razem z Eudokunią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EudokuniMowa oczywiście o Eudokuni.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Eudokuni.
Warto także pomyśleć chwilę o Eudokuni.
Mówimy tu oczywiście o Eudokuni.
A o Eudokuni to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
EudokuniuEudokuniu! Uważaj!
Witaj Eudokuniu!
Gdzie jesteś Eudokuniu!?
Dziękuję Eudokuniu za rozmowę!
Dobry wieczór Eudokuniu!