Odmiana imienia Ernunia przez przypadki

Ernunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ernunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ernuni

Celownik
(komu? czemu?):Ernuni

Biernik
(kogo? co?):Ernunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ernunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ernuni

Wołacz
(hej!):Ernuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ErnuniaDla mnie było już jasne, ze Ernunia umiera.
Ma na imię Ernunia.
Ernunia odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Dopiero do mnie dotarło, że Ernunia już tu jest.
Za chwilę wróci Ernunia z lasu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ErnuniBardzo podoba mi się wypracowanie Ernuni.
Jestem mamą Ernuni i jeszcze trojga innych dzieci.
Przez cały dzień czułam wzrok Ernuni na sobie.
Przedwczoraj były urodziny Ernuni.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Ernuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
ErnuniMam nadzieję, że Ernuni również się podoba.
Zszedłem z drogi Ernuni i usiadłem w fotelu.
Dzięki Ernuni mamy kolejny artykuł po polsku.
Musiałam się zwierzyć Ernuni.
Zostawiam Ernuni karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
ErnunięOdprowadziłam Ernunię do wyjścia.
Nieśmiało gładzi Ernunię po włosach.
Pożegnali w końcu Ernunię i wyszli razem.
Patrzył na Ernunię z pełnym zgrozy podziwem.
Oszołomienie spadło teraz na Ernunię i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ErnuniąJadę z Ernunią na dyskotekę.
Ja z Ernunią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Razem z Ernunią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Oboje z Ernunią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Karolina miała się spotkać z Ernunią przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ErnuniA o Ernuni to i słowa rzec nie umiał.
Myślę o Ernuni.
Na pewno słyszałyście o Ernuni.
Nie wspomniałem na początku o Ernuni.
Kiedyś tam chciałam napisać o Ernuni.

Wołacz:
(hej!)
ErnuniuHej Ernuniu!
Dzień dobry Ernuniu!
Ernuniu! Gdzie jesteś?
Ernuniu! Uważaj!
Dziękuję Ernuniu za rozmowę!