Odmiana imienia Emka przez przypadki

Emka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emki

Celownik
(komu? czemu?):Emce

Biernik
(kogo? co?):Emkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emce

Wołacz
(hej!):Emko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmkaMam na imię Emka.
Dobrze, że Emka grzecznie śpi.
Co robi Emka?
Na drugie imię mam Emka.
Emka chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmkiJadę do Emki.
Nie lubię Emki.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Emki.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Emki.
Tymczasem zauważyłam wpis Emki kilka dni temu.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmceNie wiem, co powiedzieć Emce.
Tym razem nie damy Emce dojść do głosu.
Mama przyznała rację Emce.
Dzięki Emce mamy kolejny artykuł po polsku.
Coś muszę Emce powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
EmkęEmkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
W końcu obudzili Emkę, żeby ich ratował.
Widziałem dzisiaj Emkę z mojej klasy.
Na Emkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spojrzałam na Emkę jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmkąZakończyliśmy edycję kwietniową z Emką.
Wczoraj wracamy z Emką od lekarza.
Wymyśliłam z Emką nową zabawę.
Ja z Emką chcemy się przebrać za wampiry.
Siedzieliśmy z Emką przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmceA o Emce to i słowa rzec nie umiał.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Emce.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Emce.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Emce.
Bardzo fajny blog o Emce.

Wołacz:
(hej!)
EmkoDobry wieczór Emko!
Cześć Emko!
Dobranoc Emko!
Dziękuję Emko za rozmowę!
Hej Emko!