Odmiana imienia Eminka przez przypadki

Eminka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Eminka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Eminki

Celownik
(komu? czemu?):Emince

Biernik
(kogo? co?):Eminkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Eminką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emince

Wołacz
(hej!):Eminko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EminkaDziś Eminka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Eminka wraca do domu.
Na drugie imię mam Eminka.
Ja i Eminka nie wiedziałyśmy, co robić.
Dopiero do mnie dotarło, że Eminka już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EminkiTymczasem zauważyłam wpis Eminki kilka dni temu.
Postawa Eminki była zupełnie inna.
Zostało sto dni do narodzin Eminki.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Eminki.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Eminki.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmincePrzyglądam się Emince.
Opowiadam Emince o swoich zainteresowaniach.
Zostawiam Emince karteczkę i już mnie nie ma.
Ten nie pozostał dłużny Emince.
Emince oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
EminkęNieśmiało gładzi Eminkę po włosach.
Przeprosiłam Eminkę i poszłam dalej.
W Eminkę nagle coś wstąpiło.
Spojrzałam na Eminkę w wymownym geście.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Eminkę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EminkąJa z Eminką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Razem z Eminką znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Weekend spędzony z Eminką był przesympatyczny.
Sprzątam pokój razem z Eminką.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Eminką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EminceTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Emince.
Na koniec parę słów o Emince.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Emince.
Chciałbym być teraz przy Emince.
Myślał o Emince i o swoim życiu.

Wołacz:
(hej!)
EminkoDzień dobry Eminko!
Eminko! Wróć do mnie!
Dobranoc Eminko!
Eminko! Uważaj!
Cześć Eminko!