Odmiana imienia Emelinka przez przypadki

Emelinka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emelinka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emelinki

Celownik
(komu? czemu?):Emelince

Biernik
(kogo? co?):Emelinkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emelinką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emelince

Wołacz
(hej!):Emelinko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmelinkaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Emelinka.
Emelinka chce pójść ze mną na spacer.
Emelinka ma katar i źle się czuje.
Jutro Emelinka wyjdzie ze szpitala.
Dla mnie było już jasne, ze Emelinka umiera.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmelinkiPostanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Emelinki słychać.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Emelinki.
Tata Emelinki opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Na korytarzu blisko pokoju Emelinki stało kilka osób.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Emelinki.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmelinceMusiałam się zwierzyć Emelince.
Emelince wpadły w ucho słowa piosenki.
Mama przyznała rację Emelince.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Emelince.
Przyglądam się Emelince.

Biernik:
(kogo? co?)
EmelinkęPrzed sesją zapytałam Emelinkę co lubi.
Czekałam na Emelinkę w kawiarni.
Spojrzała na Emelinkę jeszcze raz.
Podchodzi, całuje Emelinkę i idzie do wyjścia.
Na Emelinkę spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmelinkąRazem z Emelinką przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Emelinką na krytym basenie.
Siedzieliśmy z Emelinką na ławce w parku.
Oboje z Emelinką wybuchliśmy śmiechem.
Ja z Emelinką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmelinceWszyscy dyskutują o Emelince.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Emelince.
Tej nocy po raz pierwszy śniłam o Emelince.
Śpiewam o Emelince.
Myślę o Emelince.

Wołacz:
(hej!)
EmelinkoCześć Emelinko!
Gdzie jesteś Emelinko!?
Dzień dobry Emelinko!
Dobranoc Emelinko!
Hej Emelinko!