Odmiana imienia Emeczka przez przypadki

Emeczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Emeczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Emeczki

Celownik
(komu? czemu?):Emeczce

Biernik
(kogo? co?):Emeczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Emeczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Emeczce

Wołacz
(hej!):Emeczko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EmeczkaNa drugie imię mam Emeczka.
Gdzie jest Emeczka?
Dziś Emeczka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Emeczka wraca do domu.
Moje drugie imię to właśnie Emeczka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EmeczkiSzkoda że Emeczki prawie że w ogóle nie ma.
Dla Emeczki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Wysyłam list do Emeczki.
Emeczki siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Nie lubię Emeczki.

Celownik:
(komu? czemu?)
EmeczceNie wiem, co powiedzieć Emeczce.
Ja na pewno przekaże swój procent Emeczce.
Napisałem wiersz dzięki Emeczce.
Kupiłem Emeczce magnes na lodówkę.
Mama przyznała rację Emeczce.

Biernik:
(kogo? co?)
EmeczkęKawę kupioną przez Emeczkę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Emeczkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Emeczkę zaczęło to nieco irytować.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Emeczkę.
Spojrzał na Emeczkę i uśmiechnął się.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EmeczkąDwa dni temu miałam z Emeczką śmieszną przygodę.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Emeczką.
Zginął w pojedynku z Emeczką.
Przez chwilę oboje z Emeczką patrzyli na siebie.
Rozmawiam z Emeczką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EmeczcePiszę o Emeczce.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Emeczce.
Ten wiersz jest o Emeczce.
Pamiętajmy o Emeczce i jej rodzinie.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Emeczce.

Wołacz:
(hej!)
EmeczkoEmeczko! Gdzie jesteś?
Cześć Emeczko!
Dzień dobry Emeczko!
Gdzie jesteś Emeczko!?
Witaj Emeczko!