Odmiana imienia Ekspedytusia przez przypadki

Ekspedytusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ekspedytusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ekspedytusi

Celownik
(komu? czemu?):Ekspedytusi

Biernik
(kogo? co?):Ekspedytusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ekspedytusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ekspedytusi

Wołacz
(hej!):Ekspedytusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EkspedytusiaJak już wiecie mam na imię Ekspedytusia.
Ekspedytusia tego nie widzi.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Ekspedytusia.
Co robi Ekspedytusia?
Na drugie imię mam Ekspedytusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EkspedytusiPiszę list do Ekspedytusi.
Postawa Ekspedytusi była zupełnie inna.
Wysyłam list do Ekspedytusi.
Przed sobą ujrzałam rękę Ekspedytusi.
Ekspedytusi siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik:
(komu? czemu?)
EkspedytusiCoś muszę Ekspedytusi powiedzieć, stoi i czeka.
Ekspedytusi wpadły w ucho słowa piosenki.
Co tej Ekspedytusi po głowie chodzi?
Opowiedziałam Ekspedytusi o przykrości która mnie spotkała.
Mama przyznała rację Ekspedytusi.

Biernik:
(kogo? co?)
EkspedytusięPrzed sesją zapytałam Ekspedytusię co lubi.
W Ekspedytusię nagle coś wstąpiło.
Kacper patrzył na Ekspedytusię ze zdumieniem.
Spojrzała na Ekspedytusię jeszcze raz.
Czekałam na Ekspedytusię w kawiarni.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EkspedytusiąRazem z Ekspedytusią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Weekend spędzony z Ekspedytusią był przesympatyczny.
Dorota spotkała się z Ekspedytusią.
Siedzieliśmy z Ekspedytusią na ławce w parku.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Ekspedytusią na krytym basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EkspedytusiMuszę Ci powiedzieć prawdę o Ekspedytusi.
A o Ekspedytusi to i słowa rzec nie umiał.
Kto dziś pamięta o Ekspedytusi.
Śpiewam o Ekspedytusi.
Warto także pomyśleć chwilę o Ekspedytusi.

Wołacz:
(hej!)
EkspedytusiuEkspedytusiu! Uważaj!
Gdzie jesteś Ekspedytusiu!?
Dziękuję Ekspedytusiu za rozmowę!
Dzień dobry Ekspedytusiu!
Dobry wieczór Ekspedytusiu!