Odmiana imienia Edziulka przez przypadki

Edziulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Edziulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Edziulki

Celownik
(komu? czemu?):Edziulce

Biernik
(kogo? co?):Edziulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Edziulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Edziulce

Wołacz
(hej!):Edziulko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EdziulkaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Edziulka.
Gdzie jest Edziulka?
Dla mnie było już jasne, ze Edziulka umiera.
Edziulka tego nie widzi.
Dziś Edziulka ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EdziulkiNa korytarzu blisko pokoju Edziulki stało kilka osób.
Przed domem Edziulki zauważyłem wózek z dzieckiem.
Muszę pochwalić pomysł Edziulki.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Edziulki.
W sobotę są urodziny Edziulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
EdziulceZszedłem z drogi Edziulce i usiadłem w fotelu.
Dzięki Edziulce mamy kolejny artykuł po polsku.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Edziulce coś się stało.
Od początku próbujemy pomóc Edziulce.
Przyglądam się Edziulce.

Biernik:
(kogo? co?)
EdziulkęWidziałem dzisiaj Edziulkę z mojej klasy.
Postaram się namówić Edziulkę na spacer.
Na Edziulkę spłynęła niewymowna ulga.
Przed wejściem spotkaliśmy Edziulkę.
Na Edziulkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EdziulkąWymyśliłam z Edziulką nową zabawę.
Pracuję razem z Edziulką.
Ja z Edziulką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Razem z Edziulką wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Ja z Edziulką chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EdziulceWtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Edziulce.
Dzisiaj chciałam napisać o Edziulce.
Przez chwilę pomyślałam o Edziulce.
Nie wspomniałem na początku o Edziulce.
W powrotnej drodze myślał o Edziulce.

Wołacz:
(hej!)
EdziulkoDzień dobry Edziulko!
Hej Edziulko!
Cześć Edziulko!
Edziulko! Uważaj!
Witaj Edziulko!