Odmiana imienia Edmundusia przez przypadki

Edmundusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Edmundusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Edmundusi

Celownik
(komu? czemu?):Edmundusi

Biernik
(kogo? co?):Edmundusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Edmundusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Edmundusi

Wołacz
(hej!):Edmundusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EdmundusiaDobrze, że Edmundusia grzecznie śpi.
Moje drugie imię to właśnie Edmundusia.
Dziś Edmundusia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Gdzie jest Edmundusia?
Ma na imię Edmundusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EdmundusiNie mogę się otrząsnąć po odejściu Edmundusi.
W słuchawce usłyszałam głos Edmundusi.
Tato Edmundusi produkował abażury.
Jadę do Edmundusi.
Przedwczoraj były urodziny Edmundusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
EdmundusiMama przyznała rację Edmundusi.
Dzięki Edmundusi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zerwał jabłko i podał je Edmundusi.
Edmundusi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dzięki Edmundusi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
EdmundusięEdmundusię zaczęło to nieco irytować.
Patrzył na Edmundusię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spoglądam na Edmundusię.
Spojrzałam na Edmundusię.
Spojrzałam na Edmundusię jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EdmundusiąZginął w pojedynku z Edmundusią.
Obie z Edmundusią postawiłyśmy na zmiany.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Edmundusią.
Sprzątam pokój z Edmundusią.
Siedzieliśmy z Edmundusią przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EdmundusiPamiętajmy o Edmundusi i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
W powrotnej drodze myślał o Edmundusi.
Kiedyś chciałam napisać o Edmundusi.
Na pewno słyszałyście o Edmundusi.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Edmundusi.

Wołacz:
(hej!)
EdmundusiuEdmundusiu! Uważaj!
Hej Edmundusiu!
Dzień dobry Edmundusiu!
Gdzie jesteś Edmundusiu!?
Edmundusiu! Wróć do mnie!