Odmiana imienia Edmuś przez przypadki

Edmuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Edmuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Edmusia

Celownik
(komu? czemu?):Edmusiowi

Biernik
(kogo? co?):Edmusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Edmusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Edmusiu

Wołacz
(hej!):Edmusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EdmuśMam na imię Edmuś.
Edmuś odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Ja i Edmuś nie wiedziałyśmy, co robić.
Dopiero do mnie dotarło, że Edmuś już tu jest.
Na drugie imię mam Edmuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EdmusiaPostanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Edmusia.
Rodzina Edmusia zginęła w wypadku samochodowym.
W słuchawce usłyszałam głos Edmusia.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Edmusia.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Edmusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
EdmusiowiNapisałem wiersz dzięki Edmusiowi.
Rozalia z troską przyglądała się Edmusiowi.
Edmusiowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Słoik z kawą wyleciał Edmusiowi z rąk.
Edmusiowi oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
EdmusiaSpojrzałam na Edmusia w wymownym geście.
Odprowadziłam Edmusia do wyjścia.
Przed wejściem spotkaliśmy Edmusia.
Spotkałam Edmusia w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Lubię Edmusia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EdmusiemSprzątam pokój razem z Edmusiem.
Jadę z Edmusiem na dyskotekę.
Razem z Edmusiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Tym razem korespondowałam z Edmusiem.
Idę na spacer z Edmusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EdmusiuPomyśl nad tym, co mówiłam ci o Edmusiu.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Edmusiu.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Edmusiu.
Teraz chcę napisać parę słów o Edmusiu.
Kto dziś pamięta o Edmusiu.

Wołacz:
(hej!)
EdmusiuCześć Edmusiu!
Edmusiu! Uważaj!
Dziękuję Edmusiu za rozmowę!
Edmusiu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Edmusiu!