Odmiana imienia Edelburga przez przypadki

Edelburga imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Edelburga

Dopełniacz
(kogo? czego?):Edelburgi

Celownik
(komu? czemu?):Edelburdze

Biernik
(kogo? co?):Edelburgę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Edelburgą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Edelburdze

Wołacz
(hej!):Edelburgo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
EdelburgaEdelburga tego nie widzi.
Ja i Edelburga nie wiedziałyśmy, co robić.
Gdzie jest Edelburga?
Moje drugie imię to właśnie Edelburga.
Co robi Edelburga?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
EdelburgiPostawa Edelburgi była zupełnie inna.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Edelburgi.
Edelburgi siedziała na podłodze oparta o ścianę.
W sobotę są urodziny Edelburgi.
Rozalia podeszła do Edelburgi.

Celownik:
(komu? czemu?)
EdelburdzeKto wie, może Edelburdze wyjdzie do na dobre.
Kupiłem Edelburdze magnes na lodówkę.
Edelburdze udało się usłyszeć tylko parę słów.
Co tej Edelburdze po głowie chodzi?
Nie wiem, co powiedzieć Edelburdze.

Biernik:
(kogo? co?)
EdelburgęW końcu obudzili Edelburgę, żeby ich ratował.
Spojrzała na Edelburgę jeszcze raz.
Patrzył na Edelburgę z pełnym zgrozy podziwem.
Czekałam na Edelburgę w kawiarni.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Edelburgę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
EdelburgąWczoraj wracamy z Edelburgą od lekarza.
Siedzieliśmy z Edelburgą na ławce w parku.
Oboje z Edelburgą kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Edelburgą na krytym basenie.
Pracuję z Edelburgą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
EdelburdzeKiedyś chciałam napisać o Edelburdze.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Edelburdze.
Hipnotyzująca powieść o Edelburdze i płatnym mordercy.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Edelburdze.
No a teraz trochę więcej o Edelburdze.

Wołacz:
(hej!)
EdelburgoDobry wieczór Edelburgo!
Edelburgo! Uważaj!
Dobranoc Edelburgo!
Edelburgo! Wróć do mnie!
Dziękuję Edelburgo za rozmowę!