Odmiana imienia Edelburga przez przypadki

Edelburga imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Edelburga

Dopełniacz
(kogo? czego?):Edelburgi

Celownik
(komu? czemu?):Edelburdze

Biernik
(kogo? co?):Edelburgę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Edelburgą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Edelburdze

Wołacz
(hej!):Edelburgo!

Przykłady deklinacji imienia Edelburga” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Edelburga

Edelburga tego nie widzi.
Ja i Edelburga nie wiedziałyśmy, co robić.
Gdzie jest Edelburga?
Moje drugie imię to właśnie Edelburga.
Co robi Edelburga?

Dopełniacz (kogo? czego?): Edelburgi

Postawa Edelburgi była zupełnie inna.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Edelburgi.
Edelburgi siedziała na podłodze oparta o ścianę.
W sobotę są urodziny Edelburgi.
Rozalia podeszła do Edelburgi.

Celownik (komu? czemu?): Edelburdze

Kto wie, może Edelburdze wyjdzie do na dobre.
Kupiłem Edelburdze magnes na lodówkę.
Edelburdze udało się usłyszeć tylko parę słów.
Co tej Edelburdze po głowie chodzi?
Nie wiem, co powiedzieć Edelburdze.

Biernik (kogo? co?): Edelburgę

W końcu obudzili Edelburgę, żeby ich ratował.
Spojrzała na Edelburgę jeszcze raz.
Patrzył na Edelburgę z pełnym zgrozy podziwem.
Czekałam na Edelburgę w kawiarni.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Edelburgę.

Narzędnik (z kim? z czym?): Edelburgą

Wczoraj wracamy z Edelburgą od lekarza.
Siedzieliśmy z Edelburgą na ławce w parku.
Oboje z Edelburgą kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Edelburgą na krytym basenie.
Pracuję z Edelburgą.

Miejscownik (o kim? o czym?): Edelburdze

Kiedyś chciałam napisać o Edelburdze.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Edelburdze.
Hipnotyzująca powieść o Edelburdze i płatnym mordercy.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Edelburdze.
No a teraz trochę więcej o Edelburdze.

Wołacz (hej!): Edelburgo

Dobry wieczór Edelburgo!
Edelburgo! Uważaj!
Dobranoc Edelburgo!
Edelburgo! Wróć do mnie!
Dziękuję Edelburgo za rozmowę!